Ons verhouding met God | Filippense 1:3-11
As ons Handelinge 16 gaan lees, gaan ons sien dat een van die eerste gemeentes wat Paulus gestig het, is die gemeente in Filippi. Filippi in die tyd van Paulus was ‘n Romeinse kolonie, geleë in Europa. Romeinse kolonies was gestig deur die Romeinse regering om verdere onderdrukking te bied in areas wat Rome verower het. As sulks het hierdie kolonies hoofsaaklik bestaan uit afgetrede soldate, sodat, as daar ‘n opstand sou plaasvind, die Romeine ‘n klein weermag sou reghê om daardie opstand te kan verslaan. Dit moet ook genoem word dat hierdie kolonies baie nasionalisties was in hul denke en was ywerige navolgelinge van die Keiserkultus. Ten spyte van hierdie realiteit het Paulus steeds ‘n aantal mense in Filippi tot bekering gebring en is die Christelike gemeenskap in die Filippi gestig.
Ten tyde wat Paulus die brief skryf is hy in die tronk en het een van die gelowiges in Filippi vir hom voorrade gebring. Sy brief is hoofsaaklik ‘n dankseggingsbrief aan die lidmate in Filippi. Die realiteit in Filippi was egter anders. As gevolg van die feit dat die mense in Filippi sulke groot aanhangers was van die Keiserkultus, is enige iemand wat nie die keiser erken het as ‘n god nie, vervolg. In sy brief loof Paulus die gemeente vir hul volharding in hul geloof en bid dat die Here wat Sy taak begin het tot enduit sal deurvoer.
Wat besonders is van hierdie brief is die gedig wat ons vind in hoofstuk 2. Hierdie gedig wat bekend staan as die ‘Messias gedig’ vorm die teologiese skelet van die brief. Die inhoud van hierdie gedig verduidelik die rol wat Jesus gespeel in die wêreld en is ‘n aanmoediging vir die gelowiges om te besef dat hulle nie op hul eie swaarkry nie. Dit lei daartoe dat Paulus noem dat die grootste eer vir ‘n Christen is nie om te sterf vir hul geloof nie, maar juis om te lewe. In die tronk het Paulus die geleentheid om die evangelie te verkondig aan gevangenis en soldate. As hy vrygelaat word het hy die geleentheid om weer nuwe gemeenskappe te stig vir Jesus. In albei gevalle leef hy vir die Here. Die vraag ons, leef ons vir die Here?
Ten tyde wat Paulus die brief skryf is hy in die tronk en het een van die gelowiges in Filippi vir hom voorrade gebring. Sy brief is hoofsaaklik ‘n dankseggingsbrief aan die lidmate in Filippi. Die realiteit in Filippi was egter anders. As gevolg van die feit dat die mense in Filippi sulke groot aanhangers was van die Keiserkultus, is enige iemand wat nie die keiser erken het as ‘n god nie, vervolg. In sy brief loof Paulus die gemeente vir hul volharding in hul geloof en bid dat die Here wat Sy taak begin het tot enduit sal deurvoer.
Wat besonders is van hierdie brief is die gedig wat ons vind in hoofstuk 2. Hierdie gedig wat bekend staan as die ‘Messias gedig’ vorm die teologiese skelet van die brief. Die inhoud van hierdie gedig verduidelik die rol wat Jesus gespeel in die wêreld en is ‘n aanmoediging vir die gelowiges om te besef dat hulle nie op hul eie swaarkry nie. Dit lei daartoe dat Paulus noem dat die grootste eer vir ‘n Christen is nie om te sterf vir hul geloof nie, maar juis om te lewe. In die tronk het Paulus die geleentheid om die evangelie te verkondig aan gevangenis en soldate. As hy vrygelaat word het hy die geleentheid om weer nuwe gemeenskappe te stig vir Jesus. In albei gevalle leef hy vir die Here. Die vraag ons, leef ons vir die Here?